KUĆA ZORANA RADMILOVIĆA (r.1933)

ZORAN RADMILOVIĆ (1933-1985)

Zoran Radmilović bio je jedan od najistaknutijih srpskih glumaca čiji značaj kao da dobija na snazi sa prolaskom vremena, i čije se uloge i danas citiraju i prepričavaju. Najpoznatiji je po ulozi u predstavi „Radovan III“ beogradskog Ateljea 212, po kojoj je dobio titulu Kralja humora i improvizacije.

Rođen je 11. maja 1933. godine u Zaječaru, u porodici sudije Momčila i domaćice Ljubice. Njegov deda po ocu, Rihard Lang, bio je nemački arhitekta koji se oženio Stevkom, prešao u pravoslavlje i uzeo ime Radmilo, odakle potiče porodično prezime Radmilović.

Nakon dve godine studiranja napustio je studije prava, studirao je i na Arhitektonskom, zatim i na Filološkom fakultetu, paralelno glumeći u KUD „Ivo Lola Ribar“, što ga je i nagnalo da napusti studije i posveti se glumi. Karijeru je započeo u Beogradskom dramskom pozorištu (1962-1968), dok je na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju diplomirao 1963. godine. Već 1964. godine dobija naslovnu ulogu u predstavi „Kralj Ibi“ Ateljea 212 koju je proslavio nenadmašnim darom improvizacije. Bio je stalni član ansambla Ateljea 212 od 1968. godine sve do smrti. Svoju poslednje, 299. izvođenje predstave „Radovan III“ održao je 9. juna 1985. godine, nakon čega je ubrzo prebačen u bolnicu iz koje se nije vratio. Preminuo je 21. jula 1985. godine u 53. godini života.

Na filmu je debitovao 1962. godine u „Čudnoj devojci“ Jovana Živanovića, i ostao je zapamćen po brojnim ulogama na televiziji i filmu koje su u međuvremenu postale kultne. Tokom čitavog života bio je društveno angažovan i trudio se da zastupa i promoviše stavove ugnjetavanih i potlačenih, javno kritikujući vlast i vlastodršce u svojim predstavama. 

Svoj rodni Zaječar voleo je na neobičan, izuzetan način i pominjao ga sa ljubavlju i čežnjom u svakoj prilici. Na daskama zaječarskog pozorišta nastupao je samo jednom, gostujući sa predstavom „Radovan III“ Dušana Kovačevića, i ostala je zabeležena njegova izjava da je to gotovo jedinstvena situacija u kojoj je imao tremu. Naime, lik Radovana III bio je inspirisan humorom koji je Zoran definisao kao specifično zaječarski, kombinujući likove nekolicine gradskih legendi, te je imao tremu jer je znao da će se neki od njih verovatno prepoznati u predstavi. 

Od 1991. godine zaječarsko pozorište nosi njegovo ime, a Zaječarci su mu se odužili i osnivanjem pozorišnog festivala „Dani Zorana Radmilovića“, ulica u kojoj se nalazi njegova nekadašnja kuća ponela je njegovo ime, dok je 2008. godine je u centru grada otkriven i njegov spomenik. 

Detaljan pregled svih uloga Zorana Radmilovića: https://sr.wikipedia.org/wiki/Зоран_Радмиловић 

Izvori:

Istorijski arhiv "Timočka krajina" Zaječar

Wikipedia: Zoran Radmilović https://sr.wikipedia.org/Зоран_Радмиловић

POSLUŠAJTE INTERVJU TIHOMIRA PAVLOVIĆA SA ZORANOM RADMILOVIĆEM, SNIMLJENOG ZA RADIO ZAJEČAR, 17. SEPTEMBRA 1981. GODINE (iz arhive Vladimira Jankovića Đaka):