Zoran Radmilović je rođen 11. maja 1933. godine u Zaječaru, u kraju koji se i danas zove Vlaška mala.
Ubrzo nakon diplomiranja, Zoran dobija naslovnu ulogu u predstavi "Kralj Ibi" Ateljea 212 koja se i danas prepričava i koja mu je donela nezvaničnu titulu Kralja humora i improvizacije.
Zoran dobija naslovnu ulogu u predstavi Dušana Kovačevića "Radovan III" koju je igrao do svojih poslednjih dana. Po rečima autora, ova uloga pisana je za Zorana, a kojoj je on svojim darom za improvizaciju podario poseban duh inspirisan zaječarskih humorom i dnevno-političkim dešavanjima.
9. juna Zoran je odigrao poslednje, 299. izvođenje predstave "Radovan III" nakon čega je ubrzo bio hospitalizovan.
21. jula Zoran Radmilović je preminuo u 53. godini života. Njegova urna nalazi se u Aleji velikana u Beogradu.
Zaječarsko pozorište ponelo je ime Zorana Radmilovića, kao i novoosnovani pozorišni festival.
Na inicijativu glumca i nekadašnjeg Zoranovog prijatelja, Nenada Ciganovića, 12. oktobra postavljena je mermerna ploča na nekadašnju kuću Zorana Radmilovića.
U svečanoj ceremoniji, spomenik Zorana Radmilovića otkriven je u samom centru grada.
ZORAN RADMILOVIĆ (1933-1985)
Zoran Radmilović bio je jedan od najistaknutijih srpskih glumaca čiji značaj kao da dobija na snazi sa prolaskom vremena, i čije se uloge i danas citiraju i prepričavaju. Najpoznatiji je po ulozi u predstavi „Radovan III“ beogradskog Ateljea 212, po kojoj je dobio titulu Kralja humora i improvizacije.
Rođen je 11. maja 1933. godine u Zaječaru, u porodici sudije Momčila i domaćice Ljubice. Njegov deda po ocu, Rihard Lang, bio je nemački arhitekta koji se oženio Stevkom, prešao u pravoslavlje i uzeo ime Radmilo, odakle potiče porodično prezime Radmilović.
Nakon dve godine studiranja napustio je studije prava, studirao je i na Arhitektonskom, zatim i na Filološkom fakultetu, paralelno glumeći u KUD „Ivo Lola Ribar“, što ga je i nagnalo da napusti studije i posveti se glumi. Karijeru je započeo u Beogradskom dramskom pozorištu (1962-1968), dok je na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju diplomirao 1963. godine. Već 1964. godine dobija naslovnu ulogu u predstavi „Kralj Ibi“ Ateljea 212 koju je proslavio nenadmašnim darom improvizacije. Bio je stalni član ansambla Ateljea 212 od 1968. godine sve do smrti. Svoju poslednje, 299. izvođenje predstave „Radovan III“ održao je 9. juna 1985. godine, nakon čega je ubrzo prebačen u bolnicu iz koje se nije vratio. Preminuo je 21. jula 1985. godine u 53. godini života.
Na filmu je debitovao 1962. godine u „Čudnoj devojci“ Jovana Živanovića, i ostao je zapamćen po brojnim ulogama na televiziji i filmu koje su u međuvremenu postale kultne. Tokom čitavog života bio je društveno angažovan i trudio se da zastupa i promoviše stavove ugnjetavanih i potlačenih, javno kritikujući vlast i vlastodršce u svojim predstavama.
Svoj rodni Zaječar voleo je na neobičan, izuzetan način i pominjao ga sa ljubavlju i čežnjom u svakoj prilici. Na daskama zaječarskog pozorišta nastupao je samo jednom, gostujući sa predstavom „Radovan III“ Dušana Kovačevića, i ostala je zabeležena njegova izjava da je to gotovo jedinstvena situacija u kojoj je imao tremu. Naime, lik Radovana III bio je inspirisan humorom koji je Zoran definisao kao specifično zaječarski, kombinujući likove nekolicine gradskih legendi, te je imao tremu jer je znao da će se neki od njih verovatno prepoznati u predstavi.
Od 1991. godine zaječarsko pozorište nosi njegovo ime, a Zaječarci su mu se odužili i osnivanjem pozorišnog festivala „Dani Zorana Radmilovića“, ulica u kojoj se nalazi njegova nekadašnja kuća ponela je njegovo ime, dok je 2008. godine je u centru grada otkriven i njegov spomenik.
Detaljan pregled svih uloga Zorana Radmilovića: https://sr.wikipedia.org/wiki/Зоран_Радмиловић
Izvori:
Istorijski arhiv "Timočka krajina" Zaječar
Wikipedia: Zoran Radmilović https://sr.wikipedia.org/Зоран_Радмиловић
POSLUŠAJTE INTERVJU TIHOMIRA PAVLOVIĆA SA ZORANOM RADMILOVIĆEM, SNIMLJENOG ZA RADIO ZAJEČAR, 17. SEPTEMBRA 1981. GODINE (iz arhive Vladimira Jankovića Đaka):
Zgrada pozorišta, sagrađena kao Esnafski dom 1904. godine, bila je jedna od najlepših i najimpresivn...
Tehnička škola osnovana je 1966. godine kao najmlađa među srednjim školama i od početka se nalazila...
OŠ "Ljubica Radosavljević Nada" svečano je otvorena 7. septembra 1972. godine. Projektovala je arh....
Na predlog Ministarstva narodnog zdravlja, 30. jula 1948. godine, osnovana je škola za medicinske se...